Fecr-i Âti Encümen-i Edebisi Beyannamesi yayımlandı.

Fecr-i Âti Topluluğu Edebiyatına Adına Yazan Müfit Râtip, Beyannamenin altında imzası bulunanlar:
Ahmet Samim, Ahmet Haşim, Emin Bülent, Emin Lâmi, Tahsin Nâhit, Celâl Sâhir (Reis), Cemil Süleyman, Hamdullah Suphi, Refik Halit, Sahabettin Süleyman, Abdülhak Hayri, izzet Melih, Ali Canip, Ali Süha, Faik Âli, Fâzıl Ahmet, Mehmet Behçet, Mehmet Rüştü, Köprülüzâde Mehmet Fuat, Müfit Râtip, Yakup Kadri.

Avusturya'nın Bosna'yı ilhakının tanınması. Osmanlı Devleti, 26 Şubat 1909'da Avusturya-Macaristan'ın 1878'den beri sürdürdüğü fiilî durumu belirli bir tazminat karşılığında resmen tanıyarak iki devlet arasındaki münasebetleri tekrar normale döndürmüştür. Bu protokol ile Avusturya'ya verilen kapitülasyonlar da kaldırılmıştır.

İstanbul'da 13 Nisan 1909'da, 31 Mart Vak'ası olarak bilinen isyanı bastırmak üzere, Rumeli'de oluşturulan Hareket Ordusu'nun Kurmay Başkanlığına getirildi ve bu ordu ile 19 Nisan 1909 tarihinde İstanbul'a geldi.

Hareket Ordusu'nun gerek yolda gerekse İstanbul'daki sevk ve idaresinde Kurmay Başkanı olarak önemli hizmetler gördü. Hareket Ordusu'nun İstânbul'a girdiği gün halka hitaben yayımlanan beyannameyi kendisi yazmıştı.

Hareket Ordusu'nun duruma hakim oluşundan sonra Abdülhamit tahttan indirildi, yerine Sultan Reşat getirildi. Mustafa Kemal, bu darbeden sonra İstanbul'da çok kalmayarak 16 Mayıs 1909'da tekrar Selânik'e döndü. Bu sıralarda Selânik ve çevresinde yapılan mânevralarda, tatbikatlarda düşünce ve görüşlerini cesaretle savunuyor; bu ise bazı üstlerinin dikkatini çekerken bazılarının da tahammülsüzlüğüne sebep oluyordu. Kendisi, bir yandan da askerî eğitim konuları üzerinde telif ve tercüme eserler hazırlıyordu.

Albay Colby Chester, Meclis-i Mebusan'a Chester demiryolu projesini sundu.

Kuzey kutbu keşfedildi - Amerikalı Robert Peary kuzey kutbunu keşfetti.

Serbestî gazetesi başyazarı Hasan Fehmi, faili meçhul şekilde öldürüldü.

İçtimaatı Umumiye Kanunu ile dernek kurma özgürlüğü kabul edilmiş oldu.

Kaçar Hükumdarı

Kanun-i Esasî (Anayasa)'de yapılan değişiklikle padişahın yetkileri kısıtlandı.

Mustafa Kemal, İttihat ve Terakki Cemiyetinin 22 Eylül 1909 tarihinde ki 2. Genel Kongresi'nin ardından subaylardan oluşan gizli bir cemiyet kurar. Çünkü Mustafa Kemal'in eleştirileri İttihat ve Terakki tarafından dikkate alınmamıştır ve ordunun durumu gün geçtikçe kötüye gitmektedir.

Bu cemiyetin İttihat ve Terakki Cemiyeti'ne alternatif olarak kurulduğuna dair bir olgu bulunmamaktadır. Sözkonusu cemiyetin amacı, ordu içerisinde disiplini sağlamak ve bunun için ordu mensuplarına telkinde bulunmakla sınırlıdır. Abdurrahman Çaycı da cemiyetin amacını, kısaca orduyu modernleştirmek ve "cemiyetin örgütü aracılığıyla fikirlerini yaymak, bir defa bu kanaatlerini kabul ettirdikten sonra, duruma göre harekete geçmek" olarak belirtmektedir. Mustafa Kemal, cemiyeti Nuri (Conker), Fuat (Bulca), topçu zabitleri Hamdi ve Kazım, Miralay Rasim ve Mülazım Mahmut ile birlikte kurar. Bu kişilerin hepsi, aynı zamanda İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin üyeleridirler.

Mustafa Kemal'den sonra cemiyete Nuri Bey; Nuri Beyin de Arnavutluk'a gönderilmesinin ardından Fuat Bey başkanlık yaparlar. Trablusgarp savaşının çıkmasıyla birlikte cemiyetin liderleri, bu bölgeye giderler. Böylece cemiyet çalışmalarını tatil etmek zorunda kalır.

Bağdat Demiryolları kapsamında yapılan, inşaatına 30 Mayıs 1906'da başlanan Haydarpaşa Garı törenle açıldı.

M.KEMAL ÖZLÜK DOSYASI: 23 Teşrinievvel 325 (5 Kasım 1909) tarihinde 3ncü Ordu Erkân-ı Harbiyesine tayin buyrulmuştur.

Osmanlı tarihiyle ilgili bilimsel çalışmalar yapmak amacıyla Tarihi Osmani Encümeni kuruldu.

Buhara Emiri

(d.1842 - ö.1910)

Cerrahpaşa Hastanesi açıldı.

Hicaz Demiryolu Memur ve Müstahdemlerine hastalık, kaza halleri için yardım sandığı

1910'lu yıllarda İzmir'de Halkapınar'da yabancı sermaye tarafından "Aydın" ismiyle bir bira fabrikası kuruldu. Bu fabrika 1931 yılında faaliyetini durdurdu. Bu fabrikanın yerinde, bu gün, Tekel Gn.Md. Şarap Fabrikası faaliyet göstermektedir.

Modern-ulusal devletler öncesi bir uygulama olan dâhili gümrük vergisi Fransa'da 1789'a, Kara Avrupası'nda ise 19. yüzyıl sonlarına kadar yürürlükte kalmıştır.

Osmanlı'da ise tedricen kaldırılmakla birlikte 20. yüzyıl başlarına kadar varlığını sürdürmüş olan dâhili gümrük vergileri, bir ülkenin sınırları içerisindeki ticaretin vergilendirilmesi anlamına gelmektedir.

Osmanlı İmparatorluğu'nda gümrük vergisinin uygulandığı sınır kavramı karadan denize veya denizden karaya geçişlerin gerçekleştiği hattır.

Denizden karaya çıkışta ödenen gümrük vergisi "âmediye", karadan denize geçerken ödenen gümrük vergisi ise "reftiye" olarak adlandırılmıştı.

Osmanlı İmparatorluğu'nda dâhili gümrük uygulamaları daha çok ticaretin yoğun olduğu şehirlerde ve limanlarda yoğunlaşmıştır. Ancak, bunun yanında düşük yoğunluklu ticarete sahip olan bazı şehirlerde de uygulanmıştır.

Şehir ve çevresinde bulunan kasaba ve köylere gelen mallar eğer şehrin sınırları içerisinde satılacaksa dâhili gümrük vergisi alınmış, eğer gelen mallar, o şehir ve çevresi içerisinde satılmayıp transit geçiş yapacaklarsa da "bacadı" verilen, malların 1/10'u ile 1/50'si arasında değişen tutarlar üzerinden vergi alınmıştır.

Gümrüğün yer aldığı şehir içerisinde üretilip satılan ürünlerden ise dâhili gümrük vergisi alınmamıştır. Gümrükten vergi ödeyerek geçmiş bir tüccara "edâ tezkiresi" verilmiş ve aynı tüccar başka bir gümrüğe rastladığında kendisinden tekrar vergi alınmamıştır.